Met een schok werd Angquin wakker, zonder zijn ogen te openen. Ondanks zijn nog korte leven, had hij al genoeg meegemaakt om te weten dat het nooit verstandig was plotse of onverwachte bewegingen te maken. Angstig was hij niet. Dapper, dat was hij, maar meer nog: altijd voorbereid. Aandachtig luisterde hij naar de geluiden om hem heen. Een wind, in zuchtjes door het bos trekkend. Een familie everzwijn, knorrend hun weg banend ergens in een kreupelhout. Een verdwaald vogeltje dat fladderend overkwam.Normale geluiden, niets om verontrust of waakzaam door te zijn, op die wat droge, reutelende ademhaling na. Acuut alert concentreerde Angquin zich nu op onbekende geuren en opende zijn ogen net voldoende om iets van zijn omgeving te zien.

“Aha, onze onbekende strijder is wakker!” galmde een donkere stem, hard maar niet luid en van heel dichtbij. In een flits sprong Angquin op, greep zijn zwaard en richtte het dreigend naar voren.
“Laat jezelf zien! Toon jezelf nu je mij, Angquin, Prins van Het Hogere Aldanuncië, durft aan te spreken!”
“Het hogere wat?” klonk de stem achter hem.
“Aldanuncië!” antwoordde hij impulsief. Hij beet op zijn lip, vermande zich en draaide zich om.
“Ach, nee…” zei Angquin.
Nu was het aan de sprekende boom voor hem om even van zijn stuk gebracht te zijn.
“Nee? Nee, wat?”
“Ik heb hier geen zin in. Ik ga hier niet in mee.”
“Waari-”
“Houd maar op. Ik voel er niks voor, het één of ander vaag verhaal ingezogen te worden zoals Het Oneindige Verhaal.”
“Dit is ni-”
“Of een magisch verhaal als Harry Potter, In de ban van de ring, voor mijn part, of Spel der tronen.”
“Die laatste is niet magisch!”
“Houd je mond, bomen kunnen niet praten!”
“Nou, twee-en-veertig-”
“Ik zeg net: ik heb hier geen zin in!” Angquin stak demonstratief zijn zwaard terug in de schede. “Verveel me niet langer.”
In de stilte die viel keken de boom en de prins elkaar hard aan, ieder de ander inschattend.
“Zoals je wilt,” zei de boom minzaam.
En sloeg met een machtige slag van een lage tak Angquin dood.

Fantasia ex machina (c) 2016 Tonny van Wijhe